Dreamland Margate – Nostalgisch Pretpark in Engeland

Dreamland Margate is een nostalgisch pretpark in Engeland. In de jaren tachtig was dit park in handen van de familie Bembom en heette het Bembom Brothers White Knuckle Theme Park. In de zomer van 2018 bezocht ik Dreamland, een bezoek waar ik gemengde gevoelens aan zou overhouden…

Geschiedenis Dreamland Margate

De geschiedenis van Dreamland Margate begint in 1880 toen op de plek van het huidige park voor het eerst attracties werden opgesteld. De allereerste attractie was een schommelschip. In 1920 kreeg park het de naam Dreamland. Datzelfde jaar werd de houten achtbaan Scienic Railway geopend, alsmede een danszaal.

Tijdens de tweede wereldoorlog werd het terrein gevorderd door de regering. Een heropening volgt in 1946. Met name in de jaren 70 maakte het park een enorme groei door. Om het aantal attracties uit te kunnen breiden werden de honderd jaar oude tuinen in het park opgeofferd.

Bembom Brothers

In 1981 werd Dreamland overgenomen door de Nederlandse familie Bembom, bekend van Ponypark Slagharen. Zij veranderden de naam in “Bembom Brothers White Knuckle Theme Park”, hetgeen werd afgekort tot Bembom Brothers.

De familie Bembom zorgde voor een flink upgrade van het park. Ze brachten verschillende thrillrides naar Margate, waaronder een Schwarzkopf Looping Star. Ook voerden ze, net als in Ponypark Slagharen, de all-inn entreeprijs in.

In de Bembomtijd rouleerden verschillende attracties tussen de parken. Naast Ponypark Slagharen en Dreamland was de familie Bembom ook in het bezit van het Franse pretpark OK Corral, en het Duitse Freizeitpark Kirchhorst.

In 1985 verhuisde de Apollo 14 uit Slagharen naar Bembom Brothers. Omdat hij in zijn laatste jaren in Slagharen nogal kraakte en piepte werd hij eerst gereviseerd. Vervolgens kwam hij in een keer door de veiligheidskeuring.

Doch na enkele jaren werd ook de Apollo 14, net als zijn tweelingbroer die nog in Slagharen staat, omgebouwd tot zweefmolen. In 1998 wordt onze oude Apollo 14 door de familie Bembom geleased aan Lightwater Valley.

Lees ook: “Apollo 14 en Zweefapollo Slagharen”

Bembom Brothers wordt weer Dreamland Margate

In 1990 besloot de familie Bembom het park weer de oude naam terug te geven. Zo werd Bembom Brothers weer Dreamland Margate. In 1996 verkochten zij het park aan de locale ondernemer Jimmy Godden. Daarmee was Dreamland weer in Engelse handen.

Doch een groot aantal attracties bleef in handen van de familie Bembom en werden aan andere pretparken geleased. De oude Apollo 14 uit Slagharen noemde ik reeds. Maar ook de Looping Star verdween uit Dreamland en zou later weer opduiken in Vidámpark in Boedapest.

De ondergang van Dreamland Margate

De daaropvolgende jaren ging het bergafwaarts met Dreamland. Mensen reisden naar verre bestemmingen, de eens zo populaire badplaats Margate verpauperde en de bezoekersaantallen liepen drastisch terug. Eind 2003 maakt Jimmy Godden bekend dat hij Dreamland wil sluiten om het terrein een andere bestemming te geven. Toch zou het park nog tot eind 2005 open blijven.

In 2005 verkocht Jimmy Godden het park aan de “Margate Town Centre Regeneration Company”. Deze sloot het park aan het einde van het seizoen. Doch de inwoners van Margate wilden het pretpark behouden en begonnen een campagne om Dreamland te redden. Zij wilden er een park met nostalgische attracties van maken.Na de sluiting werden op de Scenic Railway na alle attracties verwijderd. Omdat dit een van de weinig overgebleven sidefriction-achtbanen is was deze in 2002 op de monumentenlijst geplaatst. Als gevolg daarvan mocht hij niet worden afgebroken of verplaatst.

In 2008 brand een deel van de Scienic Railway af als gevolg van brandstichting. Daarbij ging een kwart van het traject, alsmede het station en alle treinstellen verloren.

De heropening van Dreamland Margate

De campagne “Save Dreamland” werd een succes en leidde tot de oprichting van het Dreamlandfonds in 2007. Het fonds wist voldoende geld te werven voor de wederopbouw van het park. Ook andere pretparken doneerden hun oude attracties aan het Dreamlandfonds.

In 2014 werd begonnen met de renovatie van de Scenic Railway. Omdat de oorspronkelijke treinen verloren waren gegaan moesten deze opnieuw worden gebouwd. Verder werd de hele baan van nieuw spoor voorzien.

Op 19 juni 2015 opende Dreamland Margate na negen jaar weer de poorten. Doch het park is niet meer zo groot als in de golden eighties.

Mijn bezoek aan Dreamland Margate

Vooraf aan mijn bezoek heb ik geprobeerd contact met het park te zoeken. Ik wilde er een officieel persbezoek van maken en een onride maken in de Scienic Railway. Doch helaas, men vond het niet nodig te reageren op een verzoek van een Nederlandse pretparkblogger. Dus besloot ik er als gewone bezoeker naartoe te gaan.

Op 19 juli 2018 arriveerde ik in het Engelse Margate. Een helaas verpauperde badplaats. De verwaarloosde Victoriaanse huisjes stralen vergane glorie uit. Vanaf mijn hotel liep ik de volgende dag naar Dreamland Margate. Naarmate ik dichter bij het park kwam zagen de huizen er wel wat beter uit. Doch de glorietijden van deze badplaats liggen ver in het verleden.

Het grappige is dat het pretpark eigenlijk alleen te herkennen is aan een paar attracties die boven de huizen uitsteken. Op een gebouw stond met grote letters van boven naar beneden Dreamland. Doch voor de ingang moest je via een steeg naar achteren lopen.

Het gestoorde filmbeleid van Dreamland

Om het park in te komen moest je een hal in. Daar was meteen achter de deur een tassencontrole. De beveiliger haalde onmiddellijk de GoPro in harnas uit mijn rugzak en zei dat die niet was toegestaan.

Ik dacht dat het ging om het maken van onrides, doch tot mijn verbazing kreeg ik hetzelfde te horen over mijn Sony Handycam. Ik zei nog dat die was om het park te filmen en niet voor onrides. “Only with your smartphone” antwoordde de beveiliger.

Ik werd meegenomen naar een kassa waar ik moest betalen voor de huur van een kluisje. Daarin moest ik mijn verboden apparatuur opbergen.

In de hoop dat er nog iets te regelen viel maakte ik mijzelf bekend als eigenaar van een Nederlandse pretparkensite. Ik vertelde over mijn persverzoek waarop ik geen reactie had gekregen. Hierop werd schouderophalend gereageerd.

De beveiliger zag er op toe dat ik mijn camera’s in de kluis stopte. Ik mocht de kluis pas weer open maken wanneer ik het park zou verlaten.

Dreamland dwingt je tot onveilig filmen

Het rare is dat je met je smartphone gewoon in de attracties mag filmen. Ik zei nog dat het met een GoPro in harnas veel veiliger was, doch daarop kwam geen reactie. De meeste pretparken schieten door in veiligheidsmaatregelen en verbieden daarom alle filmopnames in attracties. Doch Dreamland Margate zorgt juist voor onveiligheid door mensen te dwingen hun onrides met een smartphone te filmen.

En waarom ze zo’n idioot filmbeleid voeren? Het is mij een raadsel. Tot mijn frustratie zag ik ook nog eens mediacollega’s lopen met professionele filmapparatuur. Blijkbaar mag je hier alleen filmen als je tot de grote media behoort.

Maar bloggers/YouTubers zoals ik maken juist gratis reclame voor pretparken. Jammer dat de directie van Dreamland dat niet inziet. Met hun beleid stoten ze zelfs potentiële bezoekers af, getuige onderstaande reactie op mijn videoreportage. Je zou haast denken dat Dreamland verlangt naar een nieuw faillissement.

Eerste indruk Dreamland Margate

Na deze teleurstelling en het kopen van een polsband wandelde ik dan eindelijk het pretpark in. Dat wil zeggen, ik kwam in een aansluitende hal waarin zich speelautomaten, een restaurant en een rollerdisco bevonden.

Eenmaal buiten kwam ik op een pleintje waar een lange rij kinderen op schoolreisje voor een polsbandcontrole stond. Ik besloot eerst maar wat te gaan drinken op het terras. Toen mijn cola op was en de wachtrij was geslonken ging ik daadwerkelijk het park in.

Dreamland Margate is een eenvoudig klein pretpark. Eigenlijk is het meer een permanente kermis rondom de Scienic Railway. Doch in tegenstelling tot de badplaats ziet het park er keurig uit.

Er staan voornamelijk nostalgische attracties, maar dat vind ik als nostalgicus juist leuk. Zo zag ik na vele jaren weer een Waltzer, een attractie die ik van de kermis kon. Begin jaren 90 reisde er in Nederland eentje onder de naam Hellraiser.

Tussen de klassiekers stonden ook enkele moderne attracties, waarvan sommigen nog niet eens open waren. Het lijkt erop dat ze onlangs hebben geïnvesteerd in moderne flatrides.

Op zoek naar sporen van de Bembomtijd

Ter voorbereiding van mijn bezoek had ik een plattegrond uit de Bembomtijd op mijn smartphone gezet. Daarop was o.a. te zien waar onze Apollo 14 had gestaan. Op deze plek staat nu een moderne variant van de klassieke Enterprise.

Een deel van wat vroeger bij het pretpark hoorde is nu parkeerterrein. Bij een hek naar dat parkeerterrein stond een oudere poortwachter. Ik besloot hem de plattegrond te laten zien, hetgeen hij leuk leek te vinden. De man was erg vriendelijk en hij wist zich de Bembomtijd nog goed te herinneren.

Overigens was het personeel van Dreamland Margate over het algemeen heel vriendelijk. Dit in contrast tot het bizarre filmbeleid dat dit park voert. Niet alleen ten opzichte van de media, maar ook ten opzichte van families die hun dagje uit willen vastleggen op video.

Ergens anders in het park stonden nog de bekende picknicktafels die je in alle (ex) Bembomparken tegenkomt.

Een ritje met de Scienic Railway

Grote blikvanger van het park is de uit 1920 stammende houten achtbaan Scienic Railway. Deze achtbaan ging later open dan de andere attracties vanwege langer durende testritten. Doch toen het eindelijk zover was nam ik met mijn smartphone helemaal voorin plaats.

Liever had ik een mooie onride gemaakt met de GoPro, doch ik moest het doen met de idiote beperkingen die mij waren opgelegd. Omdat ik van deze klassieker beslist een onride wilde hebben moest ik mijn smartphone er dus aan wagen.

De Scienic Railway is een vrij lange achtbaan die eigenlijk twee keer hetzelfde rondje doet. Eenmaal aan de buitenkant, en vervolgens aan de binnenkant op een parallel lopend spoor. Doch van het binnenspoor is de lifthill wat hoger en zijn de afdalingen wat steiler.

Looping Star

Net als in Slagharen stond ook in Dreamland Margate vroeger een Schwarzkopf Looping Star. Deze heeft ook nog in een folder van Slagharen gestaan als zijnde die uit Slagharen. Doch aan het bord op de looping is te zien dat dit een andere achtbaan is.

In Slagharen hadden de letters “Looping Star” namelijk de kromming van de looping. Op de looping in Margate stonden de letters echter horizontaal.

Voor deze dag vond ik het wel toepasselijk om mijn T-shirt van de Looping Star uit Slagharen aan te trekken. Tijdens het laatste jaar kon je dit kopen. Op het shirt staat in hetzelfde lettertype als op zojuist genoemd bord “Looping Star since 1979”.

Het grappige was dat ik daar best wel veel reacties op kreeg van andere Nederlanders en een Duitser. Zij konden allemaal de Looping Star uit Slagharen, maar wisten niet dat er in Dreamland ook eentje stond. De Duitser wist zelfs niet eens dat die in Slagharen was verdwenen en nu op Cyprus staat.

Conclusie na een dagje Dreamland Margate

Dreamland Margate is een klein pretpark, maar voor een nostalgicus en Slagharenfan leuk om eens te bezoeken. Wel een beetje jammer dat er amper nog sporen uit de Bembomtijd zijn.

Het aanbod bestaat uit een mix van nostalgische en moderne attracties, meest flatrides. De enige niet flatride is de antieke achtbaan. Verder is er nog een acrobatiekshow in de openlucht.

Als je een thrillseeker bent kun je Dreamland overslaan. Gezinnen met kleine kinderen kunnen zich hier echter een dag prima vermaken. En nostalgici zoals ik.

Aan het eind van de dag keerde ik weer terug naar mijn hotel. Enerzijds voldaan. Anderzijds toch geërgerd over het feit dat ik alles met mijn smartphone moest filmen. Het krankzinnige filmbeleid dat Dreamland voert heeft toch een smet op mijn bezoek gelegd.

Als ik het park verlaat zie ik een bordje met verboden voorwerpen: “No professional cameras, Go-Pro & Selfie Sticks”. Onder professionele camera’s verstaan ze dus alle camera’s, behalve die in een smartphone. Ik vraag me werkelijk af wat voor debiel hiervoor verantwoordelijk is.