Op 2 augustus 2016 bezocht ik tijdens mijn vakantie in Duitsland voor de allereerste keer het nog jonge pretpark Belantis. Op internet had ik er al het één en ander over gelezen en enkele video’s van het park bekeken. De meningen over het park lopen op internet nogal uiteen, dus tijd om er zelf eens een kijkje te gaan nemen.
De geschiedenis van Belantis in het kort
Pretpark Belantis ligt iets ten zuiden van Leipzig in de voormalige DDR (Oost-Duitsland). In deze voormalige communistische staat waren niet zoveel pretparken en die er waren, zoals het Spreepark bij Berlijn, waren ouderwets vergeleken met de West-Duitse pretparken.
Nog steeds bevinden zich in het oostelijke deel van Duitsland weinig pretparken. Het Spreepark probeerde na de hereniging van de beide Duitslanden in 1990 nog te moderniseren maar ging uiteindelijk failliet.
In deze leemte sprong Belantis. De investeerders wilden in Oost-Duitsland een pretpark van hetzelfde kaliber als de grote West-Duitse pretparken creëren. Na een bouwtijd van 19 maanden en een investering van 50 miljoen Euro opende het park op het terrein van een voormalig bruinkoolwingebied op 5 april 2003.
Het terrein beslaat zo’n 50 Hectare waarvan iets meer dan de helft, 27 Hectare, bebouwd is. De rest van het terrein is bestemd voor latere uitbreidingen. Op dit moment bestaat het park uit acht themagebieden met samen ruim 60 attracties waaronder 4 achtbanen.
Voor 2018 is een nieuw themagebied gepland en zullen twee nu doodlopende paden met elkaar verbonden worden. De bouw van dit nieuwe themagebied zal in de herfst van 2016, of uiterlijk in het voorjaar van 2017, moeten beginnen.
Mijn bezoek aan Belantis
Nadat ik tot dan toe prachtig weer had gehad tijdens mijn vakantie, was deze 2e augustus de eerste van een aantal regenachtige dagen. Bij aankomst moest ik nog even wachtten voor de bezoekers het park in werden gelaten. Ik besloot te schuilen in de souvenirwinkel die al open was.
Schloss Belantis
De ingang van Belantis is eigenlijk een klein themagebied op zich. Het bestaat uit Schloss Belantis, een nagemaakt kasteel met een binnenplein. De kassa’s bevinden zich in de kasteelpoort en aan het binnenplein bevinden zich de souvenirwinkel, WC’s en de kluisjes.
Klokslag tien uur mochten we via de “kasteelpoort” recht tegenover de ingang door de kaartcontrole het park in. In het park loop je recht op een ronde plattegrond van het park af. Dit is tevens de enige plattegrond in het park…
Het park is aangelegd in de vorm van een wereldkaart met naar de betreffende landen gethematiseerde gebieden. Het toeval wil dat ik dit concept als kind ook eens heb bedacht maar helaas verder niets mee heb gedaan.
Reich der Sonnentempel
Als eerste begeef ik mij richting de Huracan, de topachtbaan van het park gelegen in het Zuid-Amerikaanse themagebied Reich der Sonnentempel. De Huracan is een Gerstlauer, alle achtbanen in Belantis zijn afkomstig van Gerstlauer, een fabrikant waar ik niet echt een fan van ben.
Gerstlauer ken ik vooral van de Typhoon in Bobbejaanland en Het huis van Anubis in Plopsaland, het voormalige Meli Park. Van beide achtbanen vind ik het eerste stukje goed maar het vervolg slecht.
Persoonlijk houd ik erg van achtbanen die snelheid houden met veel airtime. Doch de gemiddelde Gerstlauer heeft een leuk begin maar schiet daarna al vrij snel in de remmen. De rest van het parcours bestaat dan uit krappe bochten en korte airtimeheuvels die op lage snelheid worden afgelegd. Doch de Huracan heeft me positief verrast.
Na de loodrechte kettinglift en de daaropvolgende meer dan loodrechte afdaling schiet hij niet na de eerste inversie in de remmen maar blijft lekker op snelheid. Tegen het eind is er dan wel een remzone waarna de rest op lage snelheid wordt afgelegd. Doch gezien deze langer op snelheid blijft vind ik dit de beste Gerstlauer die ik heb gedaan.
Wat ik ook erg grappig vond is dat er ook nog een kleine Huracan is, de Huracanito. Dit is een mini-achtbaantje voor kinderen waar slechts één kind tegelijk in kan.
Küste der Entdecker
Doordat de Huracan in een doodlopend gedeelte ligt moet ik een eindje terug om mijn weg, met de wijzers van de klok mee, door Belantis te kunnen vervolgen. Het weer is nog steeds miezerig als ik aankom op het Iberisch schiereiland, Küste der Entdecker.
Dit gebied is leuk gethematiseerd, het deel aan het water doet aan als een haven uit een piratenfilm, Terwijl het hoger gelegen gedeelte typisch Zuid-Europees aandoet. Doch doordat het nog vroeg is zijn veel attracties nog niet open, zoals hier.
Tijdens mijn wandeling zie ik aan de overkant van de vijver, de Middellandse Zee voorstellende, een grote piramide. Ik weet dat zich hier in en omheen een wildwaterbaan bevind waarvan ik al enkele onride op YouTube heb gezien. Vanwege het bijzondere concept verheug ik mij, ondanks het miezerige weer, erg op deze attractie. Doch ik zie dat deze nog niet open is.
Insel der Ritter
Even later arriveer ik via enkele bruggetjes in Groot Brittannië, oftewel Insel der Ritter. Hier staat een kasteeltje waaromheen een achtbaan, de Drachenritt, kronkelt. Hoewel deze achtbaan de nodige wild mouse-elementen, waar ik niet zo dol op ben, bevat wil ik hier vanwege de mooie thematisering toch graag een ritje mee maken.
Via een bruggetje kom ik bij de ingang van de Drachenritt. Deze is open en de wachtrij is nog lekker leeg. Wanneer ik bij het station aankom verteld de operator dat de attractie nog niet open is en ik later maar terug moet komen. Opdat ik niet het hele eind terug hoef te lopen mag ik via een wagentje naar de uitgang lopen.
Verlies des Grauens
Ondertussen begint het weer te regenen dus besluit ik een overdekte attractie te gaan doen, Verlies des Grauens, een Vekoma madhouse. De wachtrij begint op het dak van het kasteel en loopt binnen weer naar beneden. Beneden aangekomen stuit ik op een poortje waar ik moet wachtten tot het licht op groen springt.
Nou maar hopen dat deze attractie wel open is, zo dacht ik. Gelukkig was dat wel het geval want even later sprong het licht op groen en werd de poort ontgrendeld. Een acteur in een soort monnikenkostuum komt me al tegemoet en leidt me naar de pre-show.
Exclusief voor mij start de monnik de pre-show en verlaat de ruimte. Een animatronic verteld een verhaal over een boosaardige Zwarte Sheriff die het dorp in zijn macht heeft. Ik maak enkele filmopnames van deze pre-show en ben van plan ook enkele opnames van het madhouse zelf te maken.
Na de pre-show komt de monnik uit een andere deur en leidt mij het madhouse binnen. Wanneer ik zit ziet hij de camera en zegt dat ik deze weg moet steken omdat filmen in de attractie verboden is.
De rit begint met een draak die de bezoeker(s), ik dus, uitlacht en zegt dat we niet meer weg zullen komen. Dan klinkt de stem van de Zwarte Sheriff die de draak uitscheld voor dom schepsel. Vervolgens het bekende gedraai waarbij de illusie wordt gewekt dat de bezoekers over de kop gaan.
Dit gedraai gaat samen met enkele fraaie lichteffecten. Wat dat betreft vind ik dit een van de betere madhouses. Aan het eind is de Zwarte Sheriff verslagen, dankzij de strijdlust van de bezoekers en mogen we de ruimte verlaten.
Prarie der Indianer
Buiten aangekomen regent het nog steeds ligt doch ik besluit mijn weg te vervolgen. Die weg leidt over een bruggetje naar de Verenigde Staten van Amerika, oftewel Prarie der Indianer. Dit themagebied bestaat hoofdzakelijk uit een veld met een kring van Tipi’s. Via een smal paadje kom je bij een klein wild west treintje voor kinderen en de Belanitus Rache, een Huss Frisbee.
Hier gaat het pad niet verder en moet ik teruglopen. Ik vermoed dat men in de toekomst het park hier wil uitbreiden met het Noord- en Midden-Amerikaanse thema. In gedachte ben ik het al voor ze aan het ontwerpen en zie ik een cowboydorp, een Mexicaans themagebied en een Caribisch Themagebied voor me.
Land der Grafen
Teruglopend bereik ik via een bruggetje over het Nauw van Calais het vaste land van Europa, Land der Grafen. Ook hier weer een prachtig gethematiseerd middeleeuws dorpsplein waar nog niets te doen is.
Toen ik later weer door dit gebied kwam was op het pleintje een voorstelling voor kinderen. De attracties in dit themagebied zijn vooral voor kinderen. De meest spectaculaire attractie is een Condor van Huss, met de naam Drachenflug, die een Chinees thema heeft meegekregen. Wat de logica achter dat Chinese thema is weet ik niet doch deze zag er zeer fraai uit.
Strand der Götter
Inmiddels is het opgehouden met regenen en ik loop verder richting Griekenland en kom aan op het Strand der Götter. De thematisering van dit gebied vind ik enigszins karig. Met het thema van het oude Griekenland was zeker meer te doen.
De hoofdattractie is een boottocht, Fahrt des Odysseus, die langs een aantal scènes uit de Griekse mythologie voert. Hoewel de scènes nogal statisch waren vond ik dit een leuke attractie. Vanuit de bootjes had je bovendien een goed zicht op de imposante piramide alwaar de wildwaterbaan nog steeds stil lag.
Tal der Pharaonen
Na de boottocht wilde ik nu toch weleens bij de piramide kijken en dus liep ik van Griekenland verder naar Egypte, Tal der Pharaonen. Dit gebied is op zich leuk gethematiseerd al vond ik dat de afwerking nog wel wat beter had gekund. Persoonlijk had ik om dit gebied hoge zandwallen gelegd, met enkele rotspartijen, zodat je echt het gevoel krijgt in een woestijn te zijn.
Bij de piramide, alwaar zich de wildwaterbaan Fluch des Pharao bevindt, stond een bord dat deze vanaf 14:00 geopend zou zijn. Omdat dit nog even zou duren vervolg ik mijn weg en kom aan bij Cobra des Amun Ra. Dit is een Gerstlauer familieachtbaan met een zeer fraai gethematiseerde wachtrij.
Ook de rit zelf is niet onaardig en ik moet zeggen dat dit de meest vloeiende achtbaan van Gerstlauer is die ik heb gedaan. Wel vind ik de thematisering van de rit zelf tegenvallen. Dit was eigenlijk niet meer dan een kale zandvlakte, dat een woestijn moet voorstellen, met een hek eromheen. Maar wie net als ik ooit in een echte woestijn is geweest weet dat dit niet alleen maar een kale zandvlakte is.
Terug naar Schloss Belantis
Vanuit Tal der Pharaonen is het maar een klein eindje lopen naar het beginpunt Schloss Belantis, dat zich niet geheel in lijn met de overige themagebieden in Noord-Afrika bevindt… Het weer is inmiddels flink opgeklaard en ik besluit mijn jas op te bergen in een kluisje.
Hier komt meteen een klein ongemak om de hoek kijken. Om bij de kluisjes te komen moet je naar het binnenplein van Schloss Belantis en dus moet je eerst een stempel halen bij de kaartcontrole om even later weer te worden doorgelaten. Beter had men de kluisjes, zoals in de meeste parken, voorbij de kaartcontrole geplaatst.
Bij redelijk zonnig weer begin ik in mijn T-shirt aan de tweede ronde door Belantis. Inmiddels zijn vrijwel alle attracties geopend en kan ik nog enkele ritjes maken. Echt lange wachtrijen vind je hier nergens, hetgeen misschien ook aan het weer lag. Doch voor het hoogseizoen vond ik dit park erg rustig.
Fluch des Pharao
Kijkend vanaf het vasteland van Europa zie ik aan de andere kant van de Middellandse Zee dat er inmiddels water door de grote afdaling van de Fluch des Pharao stroomt. Dat moest voor de eerste testritten zijn, zo dacht ik. Hoewel het weer was opgeklaard lokte een nat pak me nog niet zo aan, doch ik was bereid dat te riskeren voor een rit met deze bijzondere baan.
Fluch des Pharao is niet zoals de traditionele wildwaterbanen een logflume of een rapid river. eigenlijk is het een kruising van beide. De bezoekers varen met rubberen bootjes door een smal kanaal de piramide in. Binnen gaan zij met een lift omhoog zoals in de log flume Riverquest in Phantasialand.
Vanuit de top van de 38 meter hoge piramide gaat het dan onder een hoek van 45 graden naar beneden. Beneden gaat het onder een brug door en komen nog enkele elementen die bekend zijn uit de rapid rivers, waaronder een draaikolk.
Technische storing…
Om tien voor twee, tien minuten voor hij open zou gaan, kom ik aan bij de Fluch des Pharao. Er staan al wat mensen voor de ingang te wachtten en ik sluit netjes aan. Doch ik zie dat bij de ingang een personeelslid iets aan de mensen verteld. Ik besluit er naartoe te lopen.
Hij verteld dat de Fluch des Pharao later open zal gaan vanwege een technische storing. Hoe laat kan hij niet zeggen. Ik besluit om eerst nog wat andere attracties te gaan doen.
Wanneer ik tegen drie uur zie dat er lege bootjes uit de piramide komen verwacht ik dat het niet lang meer zal duren voor deze open gaat. Ik ga weer naar de ingang en vraag wat de stand van zaken is. Het personeelslid verteld dat ze aan het testen zijn en het daar vanaf hangt of de baan zo dadelijk open zal gaan. Ik besluit te wachtten.
Tijdens het wachtten betrekt de lucht en begint het zelfs ligt te spetteren. Niet een aantrekkelijk vooruitzicht maar ik blijf wachtten. Ondertussen komen, terwijl de rij wachtenden steeds langer wordt, met onregelmatige tussenpozen lege bootjes voorbij.
Wanneer er een bootje met joelende personeelsleden vanuit de piramide naar beneden suist stijgt de verwachting dat de baan weldra open zal gaan. Na enige tijd krijgt het personeelslid bij de ingang een oproep via de portofoon. Ik en met mij velen denken dat het de oproep is om de poort te openen…
Doch even later komt er een technicus die ons verteld dat de testritten negatief zijn verlopen. De baan zal voorlopig niet open gaan en het had geen zin om er op te wachtten. Teleurgesteld druipt iedereen af en even later stopt ook de waterstroom in de afdaling uit de piramide.
De laatste ronde door Belantis
Omdat het weer behoorlijk fris was geworden besluit ik mijn jas maar weer op te halen. Weer moet ik door de kaartcontrole en kost het me weer een Euro voor het openen van de kluis. In Belantis betaal je namelijk niet voor een hele dag maar moet je telkens wanneer je de kluis afsluit een Euro inwerpen.
Ik maak nog een ronde door het pretpark, doe hier en daar nog wat attracties aan, om weer te eindigen bij de Fluch des Pharao. Doch helaas, het ziet er niet naar uit dat deze vandaag nog open zal gaan. Mede gezien het slechte weer besluit ik in de namiddag om terug te keren naar mijn hotel in Leipzig.
Ondanks het matige weer heb ik mij prima vermaakt. Alleen jammer dat ik de Fluch des Pharao niet heb kunnen doen.
Mijn conclusie over Belantis
Belantis is een leuk en net pretpark met een thema dat nog vele mogelijk bied. Wel doet het hier en daar wat kaal aan en vind ik het jammer dat alle achtbanen van Gerstlauer zijn. Ik zou er graag nog een superachtbaan van B&M bij willen zien, maar ik weet natuurlijk niet wat het budget van Belantis is.
Een aantal gebieden zijn goed gethematiseerd, al is het nog niet op het niveau van een Disneyland of Phantasialand. De directeur zei bij de presentatie van de plannen voor 2018 dat ze zich meer op thematisering wilden gaan toeleggen. Ik ben benieuwd.
Wel is er een bepaald gevoel dat ik mis bij het park. Dat is dat het nieuw is en ik er niet als kind heb rondgelopen. Daar kan het nog jonge pretpark uiteraard niets aan doen en is puur mijn persoonlijke gevoel. Wanneer ik bijvoorbeeld door Slagharen loop zijn er allerlei dingen waaraan ik jeugdherinneringen heb.
Reden om Belantis weer eens te bezoeken, wanneer ik in dit deel van Duitsland ben, is omdat ik nieuwsgierig ben hoe het park zich verder zal ontwikkelen. En om eindelijk eens een tocht met de Fluch des Pharao te maken natuurlijk.