De eerste keer dat ik van het pretpark Walibi in België (tegenwoordig Walibi Belgium) hoorde was waarschijnlijk in een TV reclame in 1982. Een acteur die voor nieuwslezer speelde zei: “En dan nu een nagekomen bericht. Er is een razende Sirocco gesignaleerd in pretpark Walibi. Weten jullie wat een Sirocco is? Eerst over de kop, dan 45 meter de lucht in. En dan terug!”.

In 1982 was ik 14 en om er heen te gaan was ik afhankelijk van mijn ouders. Maar hoe ik ook zeurde, ik kreeg mijn moeder niet zover om naar Walibi te gaan. Bobbejaanland en Phantasialand ging nog net wanneer we met vakantie waren in het zuiden van het land, maar Walibi was te ver weg.

Draaimolen Walibi Belgium

De reis naar Walibi

Vijf jaar later ontdekte ik dat de Nederlandse Spoorwegen in de zomer een treinkaartje hadden waarmee je drie dagen door de hele Benelux kon reizen, de Benelux Toer. Dit was voor mij de kans om eindelijk eens naar Walibi te gaan.

We schrijven 15 augustus 1987. In de vroege ochtend vertrek ik vanaf het station van mijn woonplaats Heerenveen richting België. Eerst moest ik naar Amsterdam alwaar ik moest overstappen op de internationale trein naar Brussel, wat toen nog geen hogesnelheidstrein was.

Ergens tussen Amsterdam en de Belgische grens stapte een meisje van mijn leeftijd in en ging op de rij voor mij zitten. In Antwerpen voegde een volwassen man zich bij haar die op slijmerige toon en met een slissende s sprak. “We kunnen doorrijden naar Parijssss” zei hij.

Aangekomen op station Brussel Centraal moest ik de trein richting Ottignies nemen en uitstappen op station Bierges. Het was voor het eerst dat ik op een Belgisch station was en de informatieborden waren totaal anders dan ik gewend was. Toen ik had uitgevonden op welk spoor ik moest zijn bleek de trein niet te arriveren op het verwachtte tijdstip.

Aan een man in uniform, ik vermoed de stationschef, vroeg ik wanneer de trein kwam. “Die rijdt vandaag niet want het is hemelvaart” zei hij. “Hemelvaart?” dacht ik. Hemelvaart is toch in het voorjaar? Het bleek om Maria-Hemelvaart te gaan hetgeen mij tot dan toe onbekend was omdat het bij ons in het noorden niet wordt gevierd. Door dit voorval weet ik nog steeds op welke datum ik voor het eerst naar Walibi ging.

De stationschef wees mij op een andere trein die even later richting Ottignies zou vertrekken. “Stopt die ook op station Bierges?” vroeg ik. Ik sprak Bierges uit zoals je het schreef, “Bier-ges”. “Bjérzje” corrigeerde hij me. Ja daar stopte de trein, “Walibi” zei hij er nog achteraan.

Walibi Belgium mascotte

Voor het eerst in Walibi

Zo kwam ik aan het begin van de middag na een lange treinreis aan bij de ingang van Walibi. In de TV-gids had ik gelezen dat je bij de receptie met korting een hotel kon boeken. Nadat ik een hotel had geregeld voor twee nachten kon ik eindelijk het park in.

Vandaag zou ik het park wat gaan verkennen om me de volgende dag de gehele dag te kunnen vermaken. Wat me van die eerste dag het beste is bijgebleven is mijn ritje met de achtbaan Sirocco.

Eindelijk zag ik hem in het echt, de knalgele razende Sirocco. Een achtbaan die zowel voor als achteruit door een looping ging. Met het fenomeen gelanceerde achtbanen was ik toen nog niet bekend. Vanwege Maria-Hemelvaart was het een drukke dag en dus moest ik aanschuiven voor een ritje.

Vanuit de wachtrij kon je het ritverloop niet echt goed zien. Zo nu en dan hoorde je een apart geluid en kort daarna zag je, als je op het juiste punt stond, het treintje door de looping razen om even later achteruit weer terug te komen.

Eerste rit met de Sirocco

Toen ik bijna aan de beurt was om het station in te gaan sloot de operator net voor mij de ketting. Voor de volgende rit stond ik helemaal vooraan en kon ik dus kiezen waar ik wilde gaan zitten. Helemaal vooraan leek me wel leuk met het oog op de rit achteruit.

Turbine Walibi Belgium

Daar zat ik dan, helemaal vooraan in de Sirocco. Recht voor me zag ik een recht stuk en de looping. “Hoe moeten ze dat treintje door de looping krijgen zonder lift?” vroeg ik mij af. Ik had gezien dat achter een omhoog lopend deel was en mijn theorie was dat het treintje eerst achteruit omhoog getakeld zou worden om daarna snelheid te maken voor de looping…

Nadat alle beugels waren gecontroleerd door de operator drukte deze op een knop. Er klonk een claxon en het volgende moment werd het treintje gelanceerd. Ik was niet meer gewend dan de acceleratie van mijn brommer. Deze was weliswaar opgevoerd doch zo’n acceleratie als dit had ik nog nooit meegemaakt. Ik wist niet wat me overkwam.

Nog amper bekomen van de acceleratie ging het treintje de looping in waarbij het licht naar rechts boog (een looping is in feite ook een bocht), hetgeen mij het gevoel gaf dubbel in het bakje te liggen.

De looping zelf was ik wel gewend van de Looping Star in Ponypark Slagharen. Het achteruit rijden was echter een geheel nieuwe ervaring voor me, doch vergeleken met de acceleratie viel dit reuze mee.

Even later stond ik vol adrenaline bij de uitgang. Ik had mijn allereerste ervaring in een gelanceerde achtbaan achter de rug. Het was een kick die vergelijkbaar was met mijn allereerste ritje over de kop in de Wervelwind in Bobbejaanland. Iets dat zeker naar meer smaakte.

Kuifje in de jungle en het geheim van de Eenhoorn

Die dag en de volgende dag zou ik nog verschillende ritjes maken met Sirocco. Maar ook de rustige attracties van Walibi vond ik erg mooi. Zo was er een boottocht genaamd “Kuifje in de jungle”. Hier zag je allerlei taferelen uit het gelijknamige avontuur van de stripfiguur Kuifje.

Het meest hilarische tafereel was een decor met apen met ter hoogte van het gezicht een gat. Vanaf de andere kant konden de bezoekers daar door kijken. Nietsvermoedend stond zo menige bezoeker voor aap.

Verder waren er twee darkrides. De één was ook rondom het thema Kuifje. “Kuifje en het geheim van de Eenhoorn” heette deze. In het gebouw waarin deze zich bevond zit nu de interactieve darkride Challenge of Tutankhamon.

Chalenge of Tutankhamon Walibi Belgium

Het was een typisch piratenavontuur, waarschijnlijk geïnspireerd op Disney’s Pirates of the Caribbean. Varend in een bootje passeerde je enkele zeeslagen met piraten waarbij kuifje en Kapitein Haddock gevangen werden genomen. Doch ze wisten te ontsnappen.

Wanneer dan aan het eind de piraten waren verslagen en de schat was gevonden stond Kapitein Haddock te juichen: “Hoera, hoera, hahahahaa!”.

Het Paleis van Ali Baba

De andere darkride was mijn favoriet. Het Paleis van Ali Baba, een oriëntaalse darkride vergelijkbaar met de Fata Morgana in de Efteling. Niet alleen de darkride zelf maar ook het hele gebied eromheen was prachtig. Samen met het Mexicaanse dorp Pancho Villa was dit het best gethematiseerde deel van Walibi.

Ali Baba Walibi Belgium

De darkride zelf was werkelijk prachtig. Varend in een bootje passeerde je allerlei scènes uit 1001 Nacht. Vooral de scene waarbij door een magische stad ging was betoverend. Alles was hier met fluoriserende verf bewerkt hetgeen een hypnotiserend effect gaf.

Meer over deze prachtige darkride in mijn artikel “Het Paleis van Ali Baba“.

Funny Parrots

Een andere attractie die ik erg leuk vond was de papegaaienshow “Funny Parrots”. In een decor van een kasteel zaten de papegaaien. De presentator vertelde in het Nederlands en in het Frans dat dit kasteel in Schotland stond en dat het er kon spoken.

De bewoners van het kasteel waren de papegaaien die allerlei taferelen uitbeelden uit het dagelijks leven van mensen. Ook werd iemand uit het publiek uitgenodigd een voorwerp omhoog te houden dat keurig door een van de papegaaien werd opgehaald.

De papegaaienshow werd later gesloten. Op deze plek staat nu de zweefmolen Wave Swinger, voorheen French CanCan  geheten.

Walibi Belgium - French CanCan

Naar het hotel…

Aan het eind van de eerste dag was het tijd om naar het hotel te gaan. Dat lag in het nabijgelegen dorp Limelette. Bij het reserveren had men in zuidelijke richting gewezen bij het uitleggen waar het was. En zo vertrok ik in de veronderstelling dat het een klein eindje lopen was in zuidelijke richting.

Doch al snel bleek dat het niet een klein eindje lopen was. Op een bedrijventerrein zag ik bij een bedrijf een groep mensen in een kantine zitten. Ik ging naar binnen en vroeg of iemand Nederlands sprak, ik sprak in die tijd nog geen woord Frans.

Een vrouw bleek Nederlands te spreken en vertelde dat het hotel nog een flink eind verder was. Ze bood aan om een taxi te bellen en aldus geschiedde. In het Frans legde ze de taxichauffeur uit waar ik naartoe moest.

Walibi Belgium

De volgende ochtend was ik bij de opening om 10 uur weer in Walibi en kon nu de hele dag genieten van alle attracties. Ik zou die dag nog vele ritjes maken met de Sirocco, Kuifje in de jungle, het Paleis van Ali Baba en Kuifje en het geheim van de Eenhoorn.

Met een taxi ging ik dit keer vanaf de ingang van het park weer naar het hotel voor de tweede en laatste overnachting. De volgende dag zou ik met de trein weer naar huis gaan.

Dat was mijn allereerste bezoek aan Walibi in augustus 1987. Vele bezoeken zouden nog volgen en ook vele ritjes in de sirocco, later Turbine en vandaag de dag Psyké Underground. Doch die allereerste rit vergeet ik nooit weer.

Wil je meer lezen over Walibi Belgium? Lees dan mijn artikel “De geschiedenis van Walibi Belgium“!

Leave a Reply

Your email address will not be published.