Pretpark Tibidabo Barcelona

Geschiedenis pretpark Tibidabo in het kort

Tibidabo is oorspronkelijk de naam van een berg aan de rand van Barcelona, de hoofdstad van de Spaanse regio Catatonie. Met een hoogte van 512 meter is dit het hoogste punt van de stad.

In 1900 begon men met de bouw van een amusementspark op de top van de berg. Om deze te bereiken werd een kabelspoorweg (funicular) aangelegd. Een nieuwe tramlijn, vandaag de dag bekend als Tramvia Blau, zorgt ervoor dat het geheel vanuit de stad kan worden bereikt. Op 29 oktober 1901 worden park en faciliteiten officieel geopend.

De eerste attracties bestonden uit spellen zoals een schietbaan, bowling, automaten en shows. In 1910 kwam de eerste kermisattractie in de vorm van een elektrische draaimolen. Vijf jaar later kwam de eerste grote attractie, een gondelbaan. Zittend in een gondel die onder een rail hangt wordt een parcours afgelegd dat zich gedeeltelijk buiten bevind en gedeeltelijk binnen. Buiten heeft men een spectaculair uitzicht over de omgeving terwijl men binnen langs enkele sprookjesachtige scènes word gevoerd. Daarmee was het in feite één van de allereerste darkrides ter wereld. En het mooie is dat deze attractie er nog steeds is.

Aviòn

In 1928 komt er een andere klassieker naar Tibidabo, Aviòn. Aviòn is een vliegtuigje dat bevestigd aan een ronddraaiende arm, met aan de andere zijde een contragewicht, die rust op een metalen toren rondjes draait. Het vliegtuigje wordt voortgestuwd door de eigen propeller en bied de bezoekers een werkelijk schitterend uitzicht. Aviòn is overigens een replica van een het allereerste vliegtuig dat op het traject Barcelona – Madrid vloog. En ook deze attractie staat nog steeds in het park.

In 1936 breekt in Spanje een burgeroorlog uit die drie jaar zou duren. In deze zware periode raakt ook Tibidabo beschadigd. De jaren veertig zijn voor Spanje een relatief rustige tijd, en terwijl de wereld in brand staat wordt Tibidabo weer hersteld.

In de jaren vijftig worden er vele attracties bijgebouwd en in 1961 arriveert de eerste achtbaan. In de daaropvolgende jaren groeide Tibidabo uit tot een pretpark met een mix van klassieke en moderne attracties.

Mijn bezoek aan Tibidabo

Toen ik in de zomer van 2008 met vakantie was in Barcelona bracht ik een bezoek aan het klassieke pretpark Tibidabo. Na een rit met de metro vanuit mijn hotel in het centrum van Barcelona leg ik het laatste deel af met de Tramvia Blau (Catalaans voor “blauwe tram”). Aangekomen op de berg Tibidabo stap ik over op de kabelspoorweg die mij naar de ingang van het pretpark brengt.

Wat onmiddellijk opvalt is dat het park is gebouwd op verschillende hoogteniveaus die met trappen aan elkaar verbonden zijn. Ook is er een lift voor degenen die slecht ter been zijn of gewoon geen zin hebben de trap te nemen. Tot die laatste categorie behoorde ik ook  toen ik aansloot voor de lift. De lift werd bediend door een mimespeelster die alleen door omhoog of omlaag te wijzen aan de passagiers vroeg waar ze naartoe wilden. De mimespeelster bleef goed in haar rol want het lukte niemand haar aan het praten te krijgen.

Veel nostalgische attracties

Voor achtbaanfanaten heeft dit pretpark weinig spectaculairs te bieden. Voor een nostalgicus als ik des te meer. Al snel viel mijn oog op een rood vliegtuigje dat de hele tijd rondjes “vloog” om een toren op het allerhoogste niveau. Het bleek de klassieke attractie uit 1928 te zijn, Aviòn. Ik was helemaal weg van deze attractie en bedacht me geen moment en sloot aan. Ik zag de passagiers voor mij in en uit stappen via een trap op de toren waarop de constructie staat.

Eenmaal in het vliegtuigje neem je plaats in een klassiek vliegtuiginerieur. Doordat de toren aan de rand van de berg staat kwam het toestel iedere ronde even boven de afgrond te hangen. Dit gaf je even het gevoel echt te vliegen. Het toestel vloog telkens drie rondjes, waarvan de tweede ronde altijd zonder stuwkracht van de propeller werd afgelegd. Het moge duidelijk zijn dat ik na deze eerste vlucht nog verschillende malen heb aangesloten voor een volgende vlucht.

Naast een aantal klassieke attracties stonden er ook een aantal moderne flatrides en een kleine achtbaan. Ook stond er een attractie die vergelijkbaar is met de Booster, een attractie die je vaak op de kermis tegenkomt, genaamd El Pendulo. Twee jaar na mijn bezoek zou deze op een trieste manier in het nieuws komen vanwege een ongeluk waarbij een meisje van 15 om het leven kwam. Het was overigens het enige dodelijke ongeval in het toen 109-jarige bestaan van het pretpark.

Een antieke darkride

Aan het einde van de dag viel mijn oog op een klassiek ogende gondelbaan. Hoewel de wachttijd vrij lang was wilde ik dit niet missen en sloot aan. Het was de eerder genoemde klassieker uit 1915. Een erg leuke ervaring om een ritje met zo’n antieke “darkride” te maken. Vanwege de hangende gondel en de combinatie van outdoor en indoor deed deze attractie me denken aan de inmiddels gesloopte Phantasialand klassieker Gondelbahn 1001 Nacht. Vanwege de wachttijd heb ik het helaas bij deze ene rit gelaten.

Tevreden na een leuke dag in dit klassieke pretpark met verschillende antieke attracties keerde ik met de kabelspoorweg, de Tramvia Blau en de metro weer terug naar mijn hotel. Mijn favoriete attractie van Tibidabo was zondermeer Aviòn, het vliegtuigje dat op eigen propellerkracht zijn rondjes om de toren vloog.