Gardaland, het grootste pretpark van Italië

Afgelopen zomer bezocht ik Gardaland, het grootste pretpark van Italië. De allereerste keer dat ik Gardaland bezocht was in 1993. Sindsdien is er veel veranderd. In dit artikel haal ik herinneringen uit het verleden op en doe ik verslag van het heden.

De geschiedenis van Gardaland in het kort

Het pretpark Gardaland, in het noorden van Italië, werd geopend in 1975 en dankt zijn naam aan het nabijgelegen Gardameer. De stichter was Livio Furini, ondernemer en artiest.

Het idee voor Gardaland ontstond na een bezoek aan Edenlandia in Napels, en niet na een bezoek aan Disneyland Californië zoals vele bronnen melden. Disneyland bezocht hij pas later en dit heeft hem duidelijk geïnspireerd in de ontwerpen voor Gardaland.

Na een voorbereiding van vier jaren werd Gardaland geopend op 19 juli 1975. Reeds na een jaar verliet Furini zijn project. Dit vanwege een meningsverschil met de andere betrokken partijen. Livio Furini overleed in 1987 op 54-jarige leeftijd.

De klassieke attracties van Gardaland

Bij de opening was Gardaland 9 hectare groot en had het voornamelijk kleine attracties. Doch in de jaren tachtig maakte het Italiaanse pretpark een flinke groei door, zowel in oppervlak als attracties.

Enkele klassiekers uit die tijd zijn de Magic Mountain, een Vekoma achtbaan waarvan in de Efteling een soortgelijke staat onder de naam Python. Een andere klassieker is de Colorado Boat, een wildwaterbaan van het type log-flume. Beide attracties werden in 1984 geopend en zijn nog steeds in het park. Alleen heet de Magic Mountain sinds 2017 Shaman en krijg je een virtual realitybril op.

De verdwenen attracties van Gardaland

Helaas moesten ook een aantal klassiekers wijken voor nieuwe attracties. De attractie die ik persoonlijk het meest betreur is La Valle dei Re (1987), een darkride die de bezoekers meenam op avontuur in het oude Egypte.

Ook de kleinere klassiekers uit de begintijd, Canyons en Panoramic Tour, zijn reeds lang verdwenen. Van Canyons, een mijnattractie, is het parcours nog steeds aanwezig. Op de plek waar het station was bevind zich nu Canyon Creek, een goudzoekspel voor kinderen.

Tijdens mijn vorige bezoek aan Gardaland, in 2007, stonden er nog een mast van de kabelbaan Panoramic Tour. Doch deze is inmiddels verwijderd. Het bijzondere aan deze kabelbaan was dat je niet in een stoeltje zat maar moest staan in een bakje.

Gardaland verkocht

In de loop der jaren groeide Gardaland naar een oppervlak van 55 hectare en is daarmee het grootste, en tevens populairste, pretpark in Italië. Ook buiten Italië werd het bekend want het staat inmiddels in de top tien van populairste pretparken in Europa. Tevens kwamen er verblijfsaccommodaties bij het pretpark.

In oktober 2006 werden 90% van de aandelen van Gardaland verkocht aan de Britse pretparkgroep Merlin Entertainments. De overige 10% is nog in handen van de familie van oprichter Livio Furini.

Gardaland 2017

Op maandag 26 juni 2017 bezocht ik Gardaland weer eens. De laatste keer was alweer tien jaar geleden en inmiddels was er veel veranderd. Teveel naar mijn smaak, want mijn favoriette darkride La Valle dei Re, die er in 2007 nog was, is inmiddels vervangen. Een mooie gelegenheid om eens te kijken of hij een waardig opvolger heeft gekregen.

Toen ik Gardaland in 1993 voor de allereerste keer bezocht was het park qua oppervlak ongeveer de helft van wat het nu is. Het gedeelte rechts van de ingang met o.a. de attracties Fuga da Atlantide en Blue Tornado was er toen nog niet. Doch ook toen was het al een prachtig pretpark.

Veel beveiligers in Gardaland

Van de zorgeloze jaren 90 terug naar 2017… Wat bij aankomst opviel waren de vele beveiligers. Steekproefsgewijs hielden ze iemand aan en doorzochten ze de bagage. Zelf had ik een rugzak bij me doch mij lieten ze lopen.

Hoewel ik mooi op tijd was, net voor de opening van het park, was het al flink druk. Nadat enkele entertainers een mooie openingsshow hadden opgevoerd gingen de poorten open en drong de mensenmassa zich naar binnen.

Ook in het park liepen beveiligers rond die de boel goed in de gaten hielden. Enerzijds geruststellend dat de boel in de gaten gehouden wordt, anderzijds beangstigend. Doch wanneer je eenmaal de attracties aan het afwerken bent vergeet je dat weer.

Bagage opbergen

Als eerste wilde ik mijn rugzak opbergen. In de voorgaande jaren kon je dat in bewaring geven, kluisjes waren er niet. Ik hoopte maar dat ze inmiddels wat moderner waren geworden. Dat bleek gedeeltelijk zo te zijn, doch de kluisjes waren vooral bedoelt voor kort gebruik bij de achtbanen.

Om je bagage voor langere tijd op te bergen moest je het nog steeds in bewaring geven. Groot nadeel is dat je in Gardaland niet tussendoor wat uit je bagage mag halen of opbergen. Ik moest dus een keuze maken wat ik de hele dag mee zou nemen in het park.

Filmen in de attracties

In elk geval moest de handycam mee, maar voor de wildere attracties had ik ook een GoPro in harnas meegenomen. Ik vroeg of ik daarmee in de in de achtbanen mocht filmen. Dit bleek niet het geval te zijn en dus liet ik de GoPro achter.

Overigens maakte geen enkele operator een probleem van het filmen met de handycam in de rustige attracties. Misschien was het ook wel gelukt met de GoPro in de achtbanen, doch ik voelde er weinig voor om de hele dag bij meer dan 30 graden met de GoPro op mij lichaam rond te lopen.

Een deel van Gardaland afgesloten

De eerste attractie die ik wilde bezoeken was Ramses il Risveglio, de opvolger van La Valle dei Re. Doch het gehele park bleek nog niet toegankelijk en de toegang naar dit gedeelte was afgesloten. Om de een of andere reden wilden ze de eerste bezoekers in een bepaald deel van het park houden…

Dan eerst maar het nieuwe gedeelte gaan verkennen. In 2007 was dit al gedeeltelijk open en was men druk bezig met de fundering van een nieuwe achtbaan. Ik herinnerde me nog een mooie waterachtbaan waar toen zo’n enorme rij voor stond dat ik er vanaf zag om aan te sluiten.

Fuga da Atlantide

Ik besloot deze baan nu op te gaan zoeken, voordat er weer zo’n rij voor stond. De waterachtbaan bleek Fuga da Atlantide te heten en de rij viel nog mee. Na een klein halfuurtje wachten was ik aan de beurt. Eigenlijk was de rit niet zo heel bijzonder, doch de baan was mooi gethematiseerd naar de verzonken stad Atlantis.

Nadat je via een lift omhoog was getakeld maakte je een bocht om vervolgens weer naar beneden te plonsen. Dit gebeurde twee keer en tussendoor was het een rustig boottochtje.

Toen ik na de rit de attractie vanaf de kant stond te filmen zag ik hoe de passagiers van een bootje met waterkanonnen vakkundig nat werden gespoten. Gelukkig stonden deze spuitgasten er nog niet tijdens mijn ritje.

Ramses il Risveglio

Na mijn boottochtje was de rest van het park inmiddels ook geopend en ging ik naar Ramses il Risveglio (Ramses de Ontwakende). Hier kon ik vrijwel meteen instappen voor mijn eerste ritje. Het traject is nog hetzelfde als bij La Valle dei Re (De Koningsvallei). Dat is ook geen wonder want men heeft hetzelfde transportsysteem gebruikt.

Ook bleken enkele decorstukken uit de oude darkride te zijn hergebruikt. Zo herkende ik in de eerste scene een tombe en sarcofaag van La Valle dei Re. En voor het gebouw, nog steeds gethematiseerd als de Tempel van Abu Simbel, staan nog twee mummies uit La Valle dei Re.

Dan de rit van Ramses il Risveglio. Ik moet zeggen dat deze me nogal teleurgesteld heeft. Misschien komt het gedeeltelijk door mijn nostalgische gevoelens ten aanzien van zijn voorganger, maar ik vond het erg tegenvallen.

Je gaat wat schietend door een over het algemeen star decor waar slechts hier en daar iets beweegt. De shooter-darkride moet het vooral van de lichteffecten hebben. Geef mij dan maar die oude darkrides die een verhaal vertellen.

Ramses il Risveglio is overigens te vergelijken met Challenge of Tutankhamon in Walibi Belgium. Doch laatstgenoemde is vele malen beter dan die in Gardaland.

Ondanks de teleurstelling heb ik toch enkele ritten gemaakt in Ramses il Risveglio. Dit puur voor de nostalgische herinneringen aan de illustere voorganger. Waar La Valle dei Re een originele darkride was is dit een simpele 12 in een dozijn shooter. Helaas, geen waardig opvolger voor La Valle dei Re.

I Corsari

Met het wegvallen van La Valle dei Re heb ik nog maar één favoriete darkride in Gardaland, I Corsari (De Piraten). Hoewel dit een hele mooie darkride is, is hij duidelijk geïnspireerd op Pirates of the Caribbean uit Disneyland.

Net als de Geister Rikscha in Phantasialand is deze darkride ondergronds gebouwd. Ook de ingang is zeer fraai gethematiseerd. Je gaat aan boord van een schip en via het ruim kom je in het station.

Een klein nadeel is dat het schip dat de ingang vormt ook wordt gebruikt voor een piratenshow. Tijdens de show kunnen de bezoekers niet naar binnen en moeten wachten tot de show voorbij is. Helaas heb je vanuit de buitenste wachtrij geen goed zicht op de show.

Transgardaland Express

Een van de oudste attracties in het park is de Transgardaland Express, een treintje dat door een deel van het park rijdt. Doch dit treintje heeft maar één station en is dus geen parkvervoer. Dat is een klein minpuntje van Gardaland, er zijn geen vervoersattracties met meerdere stations.

Tijdens een ritje met de Transgardaland Express zag ik vanaf een hoger deel van het park dat de decoratie van de verdwenen attractie Canyons er nog steeds is. Zelfs het spoor van deze eenvoudige mijnattractie is er nog.

Canyons

Canyons was een mijnattractie uit de begintijd, waarbij de bezoekers een ritje maakten in een mijnwagentje. De attractie werd in 2008 gesloten. Het station werd afgebroken om plaats te maken voor het goudzoekspel Canyon Creek. Doch het grootste deel van het parcours bleef gewoon liggen.

Nadat ik had ontdekt dat het traject van Canyons er nog steeds was wilde ik er opnames van maken. De operator van Canyon Creek wilde me al een schaal in de hand drukken en uitleg geven over het spel.

Ik vroeg haar of ze Engels sprak waarop ze antwoordde “A little”. Ik legde haar uit dat ik even de goudzoekplaats op wilde lopen om een paar opnames van de oude attractie Canyons te maken. “No not an attraction, it’s a game!” antwoorde ze. Ik probeerde het haar nogmaals uit te leggen maar zo gauw ik het woord “attraction” liet vallen riep ze weer “No not an attraction, it’s a game!”

Getergd liep ik verder en heb vanaf de buitenkant een video-opname en een foto gemaakt van de oude mijningang van Canyons. Achteraf had ik beter de schaal aan kunnen pakken en de uitleg aanhoren. Doch het was al later op de dag en doordat ik moe was irriteerde het onbegrip van de operator mij behoorlijk.

Mijn bevindingen van Gardaland

Gardaland is een mooi compleet pretpark met goed gethematiseerde gebieden. De enige minpunten zijn het ontbreken van parkvervoer en slecht Engels sprekend personeel. Ook het systeem met de kluisjes zou nog beter kunnen.

Gardaland heeft een goede mix aan spannende en rustige attracties waardoor het voor verschillende bezoekers veel te bieden heeft. In het park lopen veel entertainers rond die het publiek vermaken.

Toen ik een als piraat verklede entertainer filmde deed hij alsof hij me aanviel. Doch hij viel uit zijn rol door in de lach te schieten. De sheriff in cowboydorp Rio Bravo speelde zijn rol perfect. Toen ik hem filmde deed hij of hij zijn geweer aan het doorladen was en gebaarde met een strenge blik dat hij me in de gaten hield…

Met het Gardameer in de directe nabijheid en de historische stad Verona op slechts 25 kilometer afstand is Gardaland een perfecte bestemming voor een vakantie in Noord-Italië.